Niet iedereen ervaart een lockdown op dezelfde manier. Voor een deel van onze bevolking betekent deze periode een inkomensverlies dat zware gevolgen kan hebben voor hun levenskwaliteit. Voor mensen die het moeilijk hebben, werden solidaire acties op poten gezet. Als we een parallel trekken naar het thema klimaat: hoe kunnen we er dan voor zorgen dat solidariteit en sociale rechtvaardigheid worden meegenomen in het klimaatvraagstuk? Denk maar aan subsidies voor elektrische wagens waar enkel rijke mensen van kunnen profiteren, lage emissiezones waarbij mensen met een oudere (goedkopere) auto de stad niet in mogen, zonnepanelen die de armsten zich niet kunnen permitteren,...
Helemaal mee eens! Ik denk ook dat zulke maatregelen ideaal zijn in een postcorona wereld waar mensen ook de grenzen en implicaties van globalisatie gevoeld hebben.
Het feit dat we dit verkocht moeten krijgen aan mensen die sparen voor een kleine vakantie is inderdaad een terechte opmerking. We moeten zoals ik eerder al zij een draagvlak zoeken voor de maatregelen en uiteraard zullen deze gezinnen hier niet in meegaan. Een mogelijke oplossing is misschien dat we de groep van gezinnen eerst in twee delen. Het eerste deel zijn de mensen die een reis binnen Europa doen. Voor deze mensen kan bv. de trein een handig alternatief zijn, bovendien kunnen we met het geld dat we vanuit de luchtvaartsector halen een treinreis goedkoper maken door de treinsector vanuit de overheid subsidies aan te bieden. Voor de tweede groep, de mensen die een reis buiten Europa plannen, is dit moeilijker. Deze zullen indien ze buiten Europa reizen geen trein kunnen nemen en dus een veel duurder vliegticket betalen. Mogelijks kunnen we met een ander deel van het geld dat via de luchtvaartsector naar de overheid komt wel de uitstoot van het vliegtuig compenseren door o.a. bomen te planten. Maar hoe dan ook zal een vliegticket duurder worden ( en lopen we daarmee ook het risi