Het coronavirus tast de geglobaliseerde wereld aan. Landsgrenzen gaan dicht, zeker voor toerisme, de ophaalbruggen worden opgehaald, vrij verkeer van personen en goederen en de luchtvaart wordt aan banden gelegd. Dit lijken surrealistische maatregelen in een wereld die zo sterk aan het globaliseren was. Moeten westerse democratieën hieruit leren? En welke lessen moeten bedrijven hieruit trekken om zich in de toekomst te behoeden voor dergelijke crisissen? Hoe kunnen we er nu voor zorgen dat bedrijven in het algemeen klimaatbewuster en duurzamer in het leven staan?
Ik denk dat het probleem vooral ons consumptiepatroon is. We moeten nog veel verder overschakelen op een diensteneconomie. I.p.v. goederen aan te kopen die al snel weer vervangen moeten worden, zouden we naar een onderhoudseconomie moeten gaan waarin kapotte goederen hersteld worden. Daar kunnen we ver in gaan. We zouden in de toekomst voor veel dingen het persoonlijk bezit ervan kunnen opgeven en in de plaats ervan een dienst kunnen aankopen. I.p.v. een auto te kopen, kopen we mobiliteit; i.p.v. een lamp en elektriciteit te kopen, kopen we licht, enzovoort. Zo kunnen bedrijven niet anders dan op zoek te gaan naar de meest kwalitatieve en duurzame manier om in de behoeften van de consument te voorzien. Als we dat zouden doen, zouden we veel zelfvoorzienender kunnen zijn zonder de wereldhandel aan banden te leggen. De eerste stap daarnaartoe is een grondige hervorming van het belastingsysteem. Ik zou voorstellen om de personen- en vennootschapsbelasting af te schaffen, veel meer te gaan belasten op de consumptie van goederen en de btw op diensten drastisch te verlagen.