De aarde kan maar een bepaalde hoeveelheid Co2 meer aan alvorens feedbackloops in gang treden. IPCC-rapporten geven aan dat, indien we de grens van 1,5°C gaan overschrijden, we een kantelpunt tegenkomen. Bepaalde systemen (zoals de permafrost,…) houden op dit ogenblik massaal broeikasgassen vast. Een temperatuurstijging van twee graden zal een domino-effect veroorzaken. In plaats van opwarming af te remmen, zullen deze systemen als een katalysator beginnen werken. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat overheden, overal ter wereld, slagkrachtiger kunnen optreden? Hoe zorgen we ervoor dat landen bereid zijn om de CO2-uitstoot met 45% te beperken tegen 2030, zodat feedbackloops niet eens de kans krijgen om in gang te treden?
Volgens mij zullen we nog harder door de klimaatverandering moeten getroffen worden voordat we echt iets gaan doen ertegen.
We kunnen al decennia niet solidair zijn in de strijd tegen problemen waaronder ook de klimaatverandering.
Plots worden er wel regels opgelegd en is het grootste deel van de bevolking wel solidair. Enkel en alleen omdat er een onbekend virus ons pad kruist. Omdat er in andere landen een groot aantal doden, mensonwaardige situaties enzovoort plaatsvonden. Pas dan waren we wel bang genoeg om ons gedrag grondig aan te passen.
Dankzij het coronavirus lijkt het of de aarde nu even wat 'rust' krijgt. Een heel groot deel van de globale economie ligt namelijk stil, veel mensen blijven in hun kot waardoor er dus veel minder uitlaatgassen van de voertuigen zijn, mensen mogen niet meer op reis... Voor de aarde dus bijna alleen maar voordelen, voor de mensheid natuurlijk niet. De vraag is nu natuurlijk hoe de mensen zullen leven na dit virus? Gaat men terug naar hun oude, vroegere leven waar men denkt geen beperkingen te hebben? Of zal er toch meer rekening gehouden worden met de limieten van de mensheid en vooral van onze aarde, zoals de klimaatopwarming?
De coronapandemie en de klimaatnoodtoestand bedreigen allebei onze wereld. In beide gevallen werd wetenschappelijke raad gegeven aan de overheid en werd de overheid ook gewaarschuwd. Maar ook in beide gevallen werd deze waarschuwing compleet genegeerd.
Wereldwijd worden miljarden euro's beschikbaar gesteld voor de bestrijding van het coronavirus. De belangrijkste vraag hierbij is: 'Welke toekomst willen wij?' Keren we terug naar diezelfde maatschappij waar de groei van de economie centraal staat of zetten we in op een overgang naar een meer rechtvaardige en duurzame wereld? Nu er zoveel geld ingezameld wordt, is deze vraag gerechtvaardigd en biedt het een unieke kans om samen op mondiaal vlak een meer rechtvaardige en duurzame weg in te slaan.
Ons antwoord op deze vraag kan lijden tot een tsunami van verandering, een bewuste keuze voor een duurzame wereld. Deze omzetting begint immers bij onszelf.
Mitigatie? Heb ik ook weer wat bijgeleerd, voor anderen die dit forum verkennen: "Mitigatie betekent matiging, verzachting, vermindering en kan verwijzen naar: Klimaatmitigatie, maatregelen om de opwarming van de Aarde te beperken." (lang leve wikipedia!)
Vanuit het perspectief van een wetenschapper (in spe) lijkt mij dat mitigatie momenteel ontzettend belangrijk blijft. We weten/vermoeden dat de effecten van klimaatverandering onze levens in de (nabije) toekomst sowieso gaan raken dus je zou kunnen stellen, oké we focussen op adaptatie alsin hoe kunnen we ons leven aanpassen aan deze grote veranderingen. Maar, als we ons daar enkel op zouden focussen dan gaan we het echt niet redden vrees ik... Om een voorbeeld te geven, dat Groenland volledig gaat smelten is geen vraag meer over of het gaat gebeuren of niet maar eerder hoe snel het gesmolten zal zijn. Afhankelijk van hoeveel wij uitstoten de komende jaren kunnen wij dit proces enorm veel doen vertragen waardoor we meer tijd winnen om ons aan te passen aan de stijgende zeespiegel.
Het zijn inderdaad andere linken die we moeten beginnen leggen. Sommige dingen zien we als onmogelijk, terwijl er wel degelijk een toekomst voor is, als we inderdaad van mentaliteit veranderen en onze netwerken op een positieve manier inzetten. Die mentaliteitsverandering zal zo snel mogelijk moeten komen, maar hoe we dat exact moeten doen? Daar ben ik nog niet uit.
Ik denk dat deze pandemie heel mooi de intellectuele tekortkomingen van de mens blootlegt. We trekken ons alleen ergens iets van aan als het dichtbij is, het onszelf treft en we de gevolgen op korte termijn ervaren. De huidige toestand wordt enorm opgeblazen door de media, de politiek en de bevolking zelf terwijl er veel meer mensen sterven en zullen sterven aan andere infecties en aan de klimaatverandering. Het wordt dringend tijd om die mentaliteit te veranderen en meer globaal naar de wereld te kijken.
Van enorm belang zal ook zijn om na deze crisis de economie op een groene en duurzame manier terug op te bouwen, anders zitten we straks in een veel grotere crisis... Ik denk dat we economische berekeningen zouden moeten maken die ook rekening houden met de toekomstige kost voor het klimaat. Vaak wordt klimaat gezien als een tegenstelling met economie omdat het economisch voordeliger is om niet klimaat vriendelijke dingen te doen. Dit is echter alleen zo op korte termijn, als we rekening houden met de enorme kost die we hier later door zullen moeten betalen, is klimaatvriendelijk plots ook economisch het voordeligst!
Zouden de politici kunnen inzien dat de klimaatverandering eigenlijk meer doden aanricht dan de huidige crisis (of toch alleszins heel veel gezondheidsproblemen veroorzaakt)?